Azərbaycanca-rusca lüğət. Dörd cilddə. Bakı, “Şərq-Qərb”. M.T.Tağıyev . 2006.
şərəfsiz — sif. Şərəfi, heysiyyəti olmayan; namussuz, vicdansız, alçaq, rəzil. Kim keçər bu yerin daşından, deyin?! Vətəndən ayrılar hanki şərəfsiz? S. V.. Heyhat! Bir gün, nə deyim, eloğlum, düşdün dara; Diri təslim olmadın şərəfsiz cəlladlara. S. Rüst..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
rəzil — sif. <ər.> Alçaq, şərəfsiz. Rəzil adam. – Rəzil düşmən yaralanmış, yırtıcı bir canavardır. S. V.. // İs. mənasında. <Gülnaz:> Onu da deyim ki, elə rəzillər mənim namusuma ləkə vura bilməzlər. Q. İlkin. Rəzil etmək – alçaltmaq,… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
təhqir — is. <ər.> Heysiyyətini alçaltma, mənliyinə toxunma, şərəfsiz etmə; həqarət, alçalma, alçaltma. <Xəyyam:> Xəyyamə nə lazımdı ki, zəncir; Onsuz da köləndir, bu nə təhqir? H. C.. <Qulu:> Mən belə təhqirlərə dözə bilmərəm. İ. Ə..… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bidiyanət — f. və ə. 1) dinsiz, imansız, etiqadsız; 2) vicdansız; 3) abırsız, şərəfsiz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
biistiqamət — f. və ə. 1) istiqamətsiz; 2) tərəfsiz; 3) səbəbsiz; 4) m. düz olmayan, doğru olmayan … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
biməsrəf — f. və ə. 1) faydasız; 2) xərcsiz, məsrəfsiz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
bişərəf — f. və ə. şərəfsiz … Klassik Azərbaycan ədəbiyyatında islənən ərəb və fars sözləri lüğəti
alçaq — sif. 1. Hündürlüyü, ucalığı az olan, yerdən, hər hansı bir səviyyədən azacıq hündür olan. Alçaq dağ. Alçaq ev. Alçaq boy. Alçaq divar. – Alçaq yerdə təpəcik özün dağ sanar. (Ata. sözü). Bura darısqal, alçaq, yarıqaranlıq bir otaq idi. M. C.. //… … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
bişərəf — sif. <fars. bi. . . və ər. şərəf> Şərəfsiz. Bişərəf adam. – <Kərim kişi:> Bir adam tapılmaz ki, desin, Kərim kişi dünyadan bişərəf getdi. M. İ.. // Söyüş mənasında. <Məhbusi:> . . . Bişərəflər məndə salamat yer qoymadılar. M. İ … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
heysiyyətsiz — sif. Heysiyyəti, mənliyi olmayan; şərəfsiz, alçaq. <Fərman> Mələyin . . heysiyyətsiz bir adam olduğunu düşündü. M. İ … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
insafsız — sif. 1. İnsaflı olmayan, mürüvvətsiz; zalım, qəddar, rəhmsiz. İnsafsız günəş də ki batmaq bilmirdi. E. Sultanov. İnsafsız, avam bir adam olan əmim arvadı iri mis səhəngi çiynimə verib səhərdən axşama qədər mənə ayaqyalın, başıaçıq su daşıtdırardı … Azərbaycan dilinin izahlı lüğəti
